Sten is klaar voor z’n wekelijkse baskettraining, die gisteren voor het eerst doorging terug in de sportzaal!

Fun & familie

Namiddagje naar de nieuwe speeltuin op de scheldekaaien. Gevreesd voor veel volk (“het is woensdagnamiddag he”) maar als er 3 andere gezinnen waren zal het veel zijn geweest.

Reflectie

Naar aanleiding van een fijne mail van een oud-collega (bedankt Koen!) ben ik nog eens de eerste dagen van deze blog beginnen lezen. De blog lijkt inderdaad tanende en ik was benieuwd te lezen hoe ik tegenover ‘de wereld’ stond in die eerste dagen van de lockdown.

Het eerste dat me opviel is hoe vreemd het is je eigen woorden van bijna 3 maand geleden te lezen. Het is godocharme nog maar 89 dagen geleden, toch lijkt het een ander persoon die toen schreef (iets wat ik niet heb als ik m’n dagboeken uit precorona herles). De drive en enthousiasme waarmee ik de lockdown benaderde en doormaakte is nu toch wel geslonken. Ik steek dit grotendeels op de versmelting van de lockdown de terugkerende , wat ik, ratraceaspecten, noem. De kinderen zelf zijn ook geen vragende partij meer om video’s op te nemen, bordspelen te verzinnen (dag 17) of habitica in te vullen. Ze willen vooral (en terecht) spelen met hun klasgenootjes en zeuren terug dat ze nog willen slapen. M’n creatieve zijde, die ik de vrije teugels had gegeven toen de lockdown begon, gaat echter wel door, nu vooral in de vorm van schrijven en schilderen, iets wat ik voor de lockdown ook al deed. Kortom, “out with the new, in with the old”.

Alles leek vooral intenser, zowel de goede als de slechte dingen: ik reageerde veel bitsiger op m’n medemens en (politieke/media) aankondigingen, maar genoot ook extra hard van gewoon op den dorpel te zitten of met de kids te spelen. Ook de beestjes in m’n hoofd waren die eerste weken veel meer aanwezig dan nu: de laatste keer dat hypo junior vermeld is was in dag 57 omdat hij wegbleef, stress is zelfs nog langer geleden (dag 44).

Heel het “communiceren met de buitenwereld” is ook quasi onbestaande. Die eerste weken werd er geskype’t, brieven geschreven, gewhatsapp’t en gebeld dat het een lieve lust was. Alsof we bang waren dat we elkaar stem niet meer zouden herkennen als dit alles voorbij zou zijn. Sommige vrienden- en familie-whatsappgroepen lijken nu doodse gallerijen vol memes die aan de beginweken nog vrolijk werden gedeeld. Communicatie gebeurt nu vooral met collega’s, bezoek aan de voordeur of met de “bubbelvrienden”. Ik vraag me af of dit ook zo op de sociale media is?

Toen ik aan deze blog begon was m’n hoofddoel tweeledig:

• Ik was zenuwachtig voor iets dat eigenlijk nog nooit in de geschiedenis van de mensheid had plaatsgevonden, een quasi mondiale lockdown. En door het “van me af te schrijven” kon ik hopelijk enkele moeilijk te duiden gevoelens kristalliseren (en zo dus wat van me af schrijven). Schrijven als therapie zeg maar.
• Door gebrek aan sociale media leek dit me de ideale manier om met m’n naasten in contact te blijven. Ik heb eigenlijk altijd hier in de eerste plaats voor m’n dichte vrienden en familie geschreven. Iedere zin die ik neerschrijf was voor hen. Dat veel collega’s en kennissen meelazen vond ik niet erg (anders had ik het niet op linkedin aangekondigd) en een leuke extra: het bracht sommige collega’s en kenissen wat dichterbij. Ik hoopte vooral dat mensen er energie en inspiratie uit konden putten want je hoefde geen psycholoog te zijn om te voorspellen dat aardig wat mensen een pak meer stress zouden ervaren. Gedeelde smart is halve smart, misschien?

Naarmate de lockdown echter vorderde begon ik te merken dat ik ook schreef voor “de toekomst”. Het is fijn om een neerslag te hebben van deze erg fascinerende (in goede en slechte manier) tijden…een soort alternatief fotoboek zeg maar. Ik heb de Chinese vloek “moge je in interessante tijden leven” altijd een erg inspirerende spreuk gevonden omdat het heel goed samenvat hoe ik tegenover dit alles sta: ik heb de pandemie en lockdown (en nu ook de #blm beweging) altijd met een morbide fascinatie gevolgd, maar wou tegelijkertijd dat dit alles zo snel mogelijk zou stoppen.

Hoe gaat het nu verder gaan met de blog? Tja, ik ben m’n glazen bol vergeten, maar zoals ik anderhalve maand terug al vertelde is 1 juli een potentieel einde. Anderzijds vrees ik dat onze reis ook niet 100% zal verlopen zoals we hem origineel in gedachten hadden toen we hem boekten een half jaar geleden. Ik vermoed dat daar toch ook nog wat “het leven zoals het is: corona” schrijfsels te rapen zullen vallen. Wie weet dat ik in de grote vakantie dan ook overstap op een wekelijkse/meerdaagse verslaggeving -want geloof me, ik kan lekker lui/niets doen in de vakantie (come to think of it, ook buiten de vakantie:p ) en om daar nu dagelijks over te schrijven…daar zit niemand op te wachten me dunkt.

Laten we nog eens met een passende quote afsluiten (en ik reken op m’n schoonvader op een passend gedicht 😉 ) :

“The past is your lesson. The present is your gift. The future is your motivation.” (Zig Ziglar)

Gisterenavond een remaster van een klassieker gekocht. Aanrader voor de liefhebbers 😉

Werk & Technologie

Het verbeteren is begonnen. Sta me toe dit samen te vatten met een giphy:

Gelukkig doen de meeste het goed en is het geen frustrerende bezigheid maar gewoon een monotome, langdradige marathon. Part of the job I guess.

Op eerste zicht heb ik al weet van 2 studenten die door omstandigheden (ziekte, problemen met internet) een inhaalexamen hebben aangevraagd.

Reflectie

Ik gaf het gisteren al aan: het leven lijkt terug normaal, het verklaart ook waarom de blog wat korter wordt. Er valt weinig te vertellen dat echt corona-related is. Iedere juni ziet er als de deze uit, het enige verschil zijn de kinderen die iets sneller terug thuis zijn (en vandaag al de hele namiddag in J.K. Rowling wereld vertoeven).

Morgen gaan we vermoedelijk op stap. We weten nog niet waar naartoe, maar we hebben allemaal zin om eens “buiten Berchem” te komen, iets wat sinds de lockdown als gezin niet meer hebben gedaan.

Juno en Myhra spelen spion: ze proberen in de berging te geraken zonder dat de lichtsensor hen verraadt 🙂

Fun & Familie

Terug naar school…in juni nog wel. Alles ging goed en de meiden vertelden honderduit over hun “avonturen”. Sten vertrok voor het eerst met een sip gezicht: “ik wil niet naar school”. Nu dat hij niet meer alleen gaat zal het speciale er wat van af zijn zeker? Gisterenavond was hij nochtans blij dat hij vanaf vandaag terug met de hele klas ging samen zitten (Juno en Mira met een halve klas).

Werk & Technologie

8u00:Soms herlees ik m’n blog van de dag ervoor, zoals die van gisteren en kom ik tot de constatatie dat de “banaliteit” stelselmatig terugkeert. Dat je kunt klagen over kapotte printers en huilende kinderen tijdens een gezelschapsspel is veelzeggend. De normaliteit is ons leven binnen geslopen.

En dan vindt er een dag zoals vandaag plaats en wordt je weer even keihard in “de lockdown” gegooid: m’n eerste en enige examens dit semester vond deze ochtend plaats (object oriented programming). Het was een unieke ervaring om aan de ontbijttafel te zitten tot 5 minuten voor de aanvang ervan. Om stipt 8u30 kroop ik dan achter m’n computer om…tja, waarom eigenlijk? Alles is uit m’n handen en het enige dat ik kon doen was geregeld het volgende scherm verversen om te zien hoeveel studenten van thuis uit het examen afleggen (2 doen er oncampus vanwege slechte/niet-ideale laptop of thuisomgeving) en dus “binnen zijn geraakt”. Om 8u30 zaten er plots al 51 personen in het examen wat aangaf dat m’n instellingen alvast goed stonden en het nu echt volledig uit m’n handen is (in slechtste geval moest ik nog in allerijl op zoek naar een foute instelling in de hoop alles binnen de paar minuten geregeld te krijgen). Als er nu een student technische problemen onderweg heeft dan zal iemand van de fraudetool (ik gok iemand in een ver land) bepalen of de student wel of niet terug het examen kan verderzetten. De idee dat onbekenden beslissen over het lot van je studenten is bevreemdend. Uiteraard ook een pak objectiever, maar ik hoop toch dat er geen studenten onterecht de toegang ontzegd worden.

16u: Alles is vlot verlopen! Geen hordes studenten die niet konden starten, integendeel: ik denk dat iedereen die wilde meedoen, dat ook heeft kunnen doen. Kortom, ikke tevreden. Nu begint het niet zo boeiende verbeterwerk. De eerste dingen die ik heb bekeken zien er goed uit. (het gebeurt dat je na 5 of 6 exemplaren beseft dat je een lastige fout in de requirements voor de te programmeren applicatie hebt gestoken waardoor de studenten met exotischere oplossingen moeten afkomen)

In bovenstaande idyllische tekening zou al het wit zwart moeten zijn…helaas besliste de printer dat puur zwart niet meer werkt.

Fun & Technologie

Een namiddagje HeroQuest met de usual suspects. Om goed te doen had ik besloten dat Juno en Mira een iets anders arsenaal kregen. Vooral Mira haar , voorzichtige, speelstijl resulteerde er in dat ze met haar huidige karakter weinig kon doen. Wist ik veel dat Juno zo verknocht was aan haar kruisboog. Toen ik triomfantelijk aankondigde “je kruisboog heb je niet meer nodig en geef je aan je mentor. Je bent nu veel krachtiger dan dit mechanische onding” verschenen er binnen de 5 seconden dikke krokodillentranen: “maar ik had zo gespaard voor die kruisboog”. Insert geluid van terugspelen van de band. Tot zover die poging. Enkel Mira is dus machtiger geworden en Juno heeft nog steeds haar teerbeminde kruisboog 🙂

Werk & Technologie

Het is veelzeggend dat ik weinig te vertellen heb dat “corona-related” is. Het leven lijkt een beetje normaal te worden wanneer ge een halve dag kunt vloeken op de printer. Het begon met lichtere strepen de voorbije weken en dan plots, van de ene op de andere moment: géén zwart meer. Alle andere kleuren bleven perfect werken, maar “puur zwart” was wit. Alle truuken van de foor boven gehaald, inclusief bij Saskia in de atelier met alcohol de koppen reinigen/doorspuiten, maar niets hielp. En zo beland ook deze printer al na 4 of 5 jaar op het stort. Al 20 jaar klaag ik op printers (en velen met me denk ik) maar ik vrees dat dit nog eens 20jaar zal duren…of we moeten gewoon echt 100% paperless gaan (oh ironie trouwens: de reden van het verstopt kanaal is waarschijnlijk omdat we de printer niet vaak genoeg gebruikten)

Mensen die een canon mg6853 in huis hebben: ik heb hier nog wat cartridges veil 😉

Reflectie

Morgenvoormiddag vertrekken de kids voor het eerst samen naar school! De meiden kijken er ongelooflijk naar uit om hun juffen en klasgenootjes terug te zien. En stiekem kijken wij uit naar 4 halve dagen van 2,5uur “kinderloos” te zijn en de nodige nuttige dingen te kunnen doen zonder dat we moeten vragen om “tussen x en y uur even stil te spelen want mama/papa heeft les/vergadering/opnames”. De weelde! 🙂

De kinderen zijn een dagje naar het bos met Dries en Noor. Een normale mens zou dan denken: “goe, dan kan je de hele dag werken”. Maar een mens die ook geniet van het leven en beseft dat het zaterdag is zegt dan “tijd om oude dos-spelletjes te spelen”. En dat gebeurde dus 🙂

Fun & Familie

Vandaag trouwen 2 mensen in onze straat, hoera! Samen met enkele kinderen en mama’s werd de straat voor hen mooi versierd zodat ze “in stijl” naar het stadhuis konden vertrekken. Tof he!

Onze buurvrouw tekent en schildert al enkele jaren erg leuke zaken (het cassetteschilderij in onze hal is van haar). Vorige week heeft ze bovenstaande leuke tekening op haar voordeur gemaakt. Telkens ik het passeer prent ik me de boodschap bewust in, want het is soms lastig niet te reclameren op ‘de wereld’ en wat er daar allemaal in gebeurt.

In other news: fijne mail gekregen! De werken aan onze vide gaan vermoedelijk deze maand nog van start kunnen gaan! Origineel zouden deze in de paasvakantie ergens gestart moeten zijn maar vanwege de lockdown was het heel snel duidelijk dat dat niet ging lukken. We nemen de overlast er gaarne bij als dat ervoor zal zorgen dat we in de grote vakantie al eens kunnen uitslapen of een feestje geven

Fun & Familie

Een goed nieuws dag. Zo kregen we zonet ook te horen dat Juno ook in de voormiddag naar school mag gaan. Onze agenda wordt plotseling terug een pak overzichtelijker. Oef! Johny Stress is terug in z’n kot gekropen.

Deze middag bleef bobonne voor het eerst eten: ze zat op respectabele afstand van de rest en “mocht nergens aankomen”. Het was geleden van februari dat ze nog bij ons was binnen geweest. Of zoals Sten ook zei “dat lijkt een eeuwigheid geleden”.

Werk & Technologie

Ik heb de crossfit deze ochtend geannuleerd zodat ik even maximaal clipjes kon opnemen. En dat is gelukt. 2 nieuwe clips zijn ingeblikt en ik ben best tevreden over het resultaat. Het vreemdste van kennisclips opnemen is het gebrek aan feedback. Ook bij live, online lessen, zit je 90% van de tijd te praten tegen je eigen computer. Je kijkers zijn gewoon een lijst namen, maar je hebt hoegenaamd geen idee of ze uberhaupt aan het opletten zijn en ze het begrijpen. Met kennisclips gaat dat dus nog een stapje verder omdat je het na opnemen het online zet en dan hoopt dat de mensen er iets aan hebben. Op een social media netwerk zou je nog op de likes kunnen afgaan, maar bij het platform dat wij binnen AP gebruiken (Panopto) is het niet echt de gewoonte dat mensen kennisclips beoordelen. Ik ben in dubio of ik het voorstel wil lanceren om toch de studenten te vragen feedback via het platform te geven of niet (in principe kunnen kijkers een star-rating geven tussen 0 en 5). In het verleden merkten we dat content niet werd “geevalueerd” op inhoud/kwaliteit maar wel op “hoe leuk/makkelijk vind ik dit hoofdstuk” of “hoe tof of niet tof is deze lector”.

In ieder geval zullen we hier als hogeschool nog rond moeten werken: hoe “feedback” verzamelen tijdens live lessen en kennisclips zonder dat studenten steeds een ellenlange enquête moeten invullen (ik probeer nu bijvoorbeeld geregeld in een live les te zeggen “like even het bericht van [naam student] ” indien je akkoord gaat met zijn opmerking.

Reflectie

De corona-filmpjes zijn even in de koelkast geplaatst. Beschouw het als “seizoen 1 is ten einde”. Ik heb nog tig plannen voor een tweede seizoen, maar momenteel is het leven weer wat aangepast en a) zijn de kinderen minder thuis en b) ben ik aan een nieuwe draft begonnen van het boek dat (n)ooit zal afgeraken.

Maar nu eerst: weekend!

Het wordt stilaan deel van m’n outfit: gênante vlekken op me door agressieve ontsmettingsdispensers. Ondertussen weet ik stilletjes aan welke winkels deze agressieve dingen aan de ingang heeft staan (Fnac en Delhaize zijn de gevaarlijkste plekken!).

Fun & Familie

Het weer zal de komende dagen wat meer kwikkel kwakkel zijn. Ik kan me wel inbeelden dat menige horecazaak met terras al grondig gevloekt heeft. Gelukkig zal de crossfit terug indoor mogen doorgaan vanaf maandag, dus hopelijk moeten we niet in de regen push-ups doen.

Ondertussen blijft een beetje chaos in agenda-land aan de kant van de kinderen. We dachten dat alles voor de komende weken vastlag qua schoolafspraken, nu horen we hier en daar dat sommige leerkrachten alsnog roosterveranderingen hebben aangekondigd. Het voelt wat Weyts-iaans aan: doordat leerkrachten eerder communiceren dan anderen wordt het er niet duidelijker op.

We wachten dus af…maar hopelijk niet te lang. Ik mag me er niet druk inmaken, de leerkrachten proberen ook maar voor iedereen goed te doen binnen een verwarrend keurslijf dat bestaat uit de Weyts-doctrine en Veiligheidsraad-afspraken, die niet altijd complementair blijken te zijn.

Reflectie

Het conservatieve in me heeft het weer wat lastig door de nieuwe wijzigingen. Iets waar ik het altijd moeilijk mee heb is een weekagenda die nog lastminute aangepast wordt. Ik weet graag minstens een weekje op voorhand hoe m’n agenda (en die van het gezin) er uit ziet zodat ik er bepaalde projecten kan inplannen waar ik niet ‘tussen de soep en de patatten’ aan kan werken. Het fluctuerende schoolgebeuren van de kids geeft me dan ook nu wat onnodige stress (tja, sue me, ik kan die wiring in mijn hoofd niet aanpassen) die ik kan missen als kiespijn. Ik hoop dat we asap weten hoe het exact zit en dat alles dan vastligt tot aan het einde van het schooljaar ..het gaat ocharm om 3 en halve week.

Ook de kinderen “leren” nieuwe dingen in deze periode: Sten vindt het schilderen aan z’n dino heel pliezant en kan niet wachten om de volgende kleur er tegen aan te gooien. Mira is sinds enkele dagen keihard in Harry Potter gevlogen: haar vriendinnen waren er constant over bezig, en ik vermoed dat ze de druk niet meer aankon. Ze leest niet zo graag als haar zus maar is heel selectief in wat ze leest. Als ze dan eenmaal begonnen is dan kan ze even intens en hard genieten als Juno, wat ze dus nu in de Harry Potter boeken doet. Juno op haar beurt is een volleerd “online citizen” geworden: teams, zoom, jitsi, google hangouts, het maakt voor haar niet uit, ze start de sessies zelfs en heeft me al lang niet meer nodig om het op te zetten. Kids growing up during corona 🙂

Fun & Familie

Wel, dit is een nieuwe: de kinderen zijn de hele namiddag met oma en opa op stap. Geen flauw benul naar waar, maar alle partijen zijn blij 🙂 Ik heb de tijd nuttig gebruikt om nog kennisclip (een kennisclip van ietwat aanvaardbare kwaliteit van 15minuten heeft ongeveer 60 tot 90 minuten voorbereidingstijd nodig) op te nemen en subiet gaan Sara en ik een lekkere pizza bestellen!

Werk & Technologie

M’n examens van komende maandag zijn ‘ingeblikt’, i.e. zijn ingevoerd in het toetssysteem en klaargezet volgens de regels en richtlijnen. Examens zijn altijd een dubbelsnijdend zwaard: aan de ene kant vind ik het altijd leuk om originele opgaven te verzinnen en nadien te ontdekken wat de studenten er van gemaakt hebben. Het verbeteren is echter een vrij monotoom en saai onderdeel ervan . Meestal zie je na 1 oogopslag of de student er iets van heeft gebakken of niet, toch moet ieder element afzonderlijk beoordeeld worden zodat er een score tussen 0 en 20 kan gegeven worden. Er is een rechtstreekse verband tussen de range van punten die je moet geven en de duur dat je nodig hebt om te verbeteren, lijkt wel. Ik denk ongeveer 1 minuut per punt. Met 70 studenten die scoren tussen 0 en 20 komt dat op een dikke 20uur verbeteren uit, wat niet ver van de realiteit zit.

Het nadeel dit jaar is dus dat niet alleen het verbeteren een nogal repetitief/saai werkje is, ook het examen juist instellen was dat. Er waren een pak meer instellingen die manueel moesten gebeuren en ook nog eens meerderere keren moesten herhaald worden. Mijn examen bestaat uit 2 delen. Ieder deel moest gekopieerd worden zodat er een oncampus en een offcampus versie bestaat; beide zijn identiek, maar niet helemaal. Per deel (4 dus) moest dan ook nog eens iedere student manueel ingevoerd worden indien deze langer mag werken. We weten niet waar dat zal gebeuren (on of off-campus) zodat ook deze handeling 4x moest herhaald worden. Dit alles vond gisterenavond plaats en ik zal het een klein mirakel noemen als ik er foutloos in geslaagd ben alles juist te zetten. Mensen die kaarsjes branden, doe gerust maandagochtend om 8u30 😉

Reflectie

Ik snap niet dat mensen nog steeds schrikken van wat er nu in de VS gebeurt. Dit inherente racisme zie ik ook in eigen land, maar hier worden gelukkig (nog) geen minderheden door de politie vermoord (don’t quote me on this, ik gok dat er randgevallen zijn, het is in ieder geval nog niet zo erg als in de VS).

Ik moedig wat er in de VS gebeurd aan: eindelijk vallen de schillen af, ook hier, en is het hopelijk gedaan met dat achterbakse racisme waarvan velen beweren dat het hier niet is. Ik heb ‘meer respect’ (thin ice, opletten Tim) voor iemand die rechttoe rechtaan zegt racist te zijn dan de “ik ben geen racist maar”-types. Beide verfoei ik, maar velen beseffen niet (of willen niet zien) hoe diep het hier ook zit en dat het al die kleine dingen zijn die ervoor zorgen dat racisme blijft leven, al decenialang.

We leven verdorie in de 21e eeuw, we reizen de hele wereld rond, zijn met iedereen verbonden, maar nog steeds denken velen dat er zoiets bestaat als “ras”…

Ik ben er al lang van overtuigd dat racisme aangeleerd wordt. Voor een kind is er geen verschil tussen huidskleur, cultuur of geloof. Ik merk het bij onze eigen kinderen ook: zij beschrijven andere kinderen en volwassenen steeds aan de hand van zaken zoals “die met z’n lang haar” of “die met haar leuke schoentjes”, maar nog nooit heb ik ze iemand weten beschrijven aan de hand van hun huidskleur, nog nooit. Sara en ik letten daar ook heel bewust op en zullen ook nooit een persoon (bv klasgenootje) beschrijven in de trand van “bedoel je die donkere jongen?” of “‘met die Turkse mama?” (alsof ik iedereens origine of nationaliteit (her)ken).

Ik hoop nu alleen maar dat de VS samen geraakt, maar ik vrees een beetje voor een venijnige, langdurende vete tussen de verschillende kampen daar. En hun huidige staatshoofd is nu niet direct iemand die het probleem op de juiste manier gaat aanpakken.

Uitstapje naar ’t stad waar papa een verfke nodig had. De kinderen mochten niet mee binnen, maar ze zijn dit al zo gewend dat ze zelfs geen aanstalten maakten om uit te stappen bij aankomst.

Familie & Fun

Zo meteen mag Sten terug beginnen basketten. Daar kijkt ie wel naar uit. Het uur (17 tot 18u30) is niet ideaal, maar vroeger had te warm geweest.

Ondertussen weten we ook de timing van de kids vanaf vrijdag (onder voorbehoud). Van 8u30 tot 9u mogen we telkens over en weer rijden om een ander kind te brengen, idem van 11u30 tot 12u op 2 van de 4 dagen. 2 andere dagen mogen we dan ook nog eens Juno plots in de namiddag brengen en halen…Lichte frustratie hier maar we slikken het 😉

Werk & Technologie

De eerste 2 examens (van collega’s) zitten er op en de eerste signalen zijn positief. We hoorden allerlei horrorverhalen in andere opleidingen, maar ik denk dat wij er (for now) van gespaard zullen blijven (met dank aan een team én studenten die hard naar dit moment hebben toegewerkt en veel getest en gecommuniceerd hebben).

Deze ochtend was ik zowaar even 2 uur alleen thuis. Dat was lang geleden. Ik heb de tijd goed kunnen gebruiken om een eerste les “hoe online les geven” op te nemen!

Reflectie

De tweede of derde keer op rij dat hier schrijven plots voelt als een opdracht. Zal er mee te maken hebben dat het normale leven , aka de ratrace, weer wat dichter komt.

Ik wou hier eerst schrijven: “De agenda wordt weer een kleurboek van weleer”. Tot ik de huidige agenda vergeleek met die in pre-lockdown periode…en moest bekennen dat ik niet te klagen heb. Het verschil is gewoon groot tussen de lege lockdown kalender en degene die nu hier en daar met gekleurde blokjes gevuld geraakt. Ene Einstein zei ooit “Alles is relatief” en dat verklaart dan ook m’n huidige gevoel. We zullen nog eens praten wanneer in september de bal echt weer aan’t rollen gaat.

Oh karma, jij venijnig beestje! Volgende gesprek vond deze ochtend plaats:

“Sten, je mag vanaf morgen terug naar de baskettraining. Je moet echter wel je eigen bal meenemen.”

“Die is plat.”

“Geen probleem ik pomp hem op. Laat hem wel niet in de zon liggen want met dit weer …”

“Tuurlijk papa!”

Rara… 3uur later stormden we met z’n allen de tuin in nadat we een harde knal hoorden. Daar ging de basketbal.

Familie & Fun

In de namiddag zijn we ‘gevlucht’ naar de tuin van Saskia en Hendrik zodat de poetsvrouw ongestoord haar ding kon doen (en wij een uitvlucht hadden om eens in een andere tuin te zitten…eentje met een trampoline!) We hebben ineens van de trampoline gebruik gemaakt om ons volgende filmpje op te nemen. Het werd iets meer improvisoir, dus geen geen flauw benul of het gaat werken.

Met mondjesmaat krijgen we informatie over de schoolregeling. Het is wat frustrerend dat de meeste informatie pas eind deze week volgt (wat ik begrijp, het is geen evidente puzzel voor de school) waardoor we weer een beetje in een schemerzone zitten waarin onze eigen agenda’s vol lopen, maar nog niet weten hoe het bij de kids zit. We weten al wel dat Juno 2 van de 4 dagen in de namiddag naar school gaat gaan, terwijl Sten altijd in de voormiddag moet gaan. Kortom, Taxi Dams zal dienst hebben. Het stomste dat nu kan gebeuren is dat Mira een soortgelijke rooster heeft maar op de andere 2 dagen in de namiddag naar school moet gaan.

Werk & Technologie

De eerste juni. Altijd een speciale dag in het onderwijs voor lector en student, nu nog iets meer door dit alles. Morgen beginnen de examens. Spannend, voor alle partijen! Ik heb me opgegeven om woensdag een half dagje telefonisch bereikbaar te zijn via de helpdesk/hotline die studenten kunnen bellen als ze niet aan een examen kunnen starten. Ik hoop dat we een soort draaiboek of faq krijgen want ik weet amper meer dan de gemiddelde student als het gaat over de nieuwe anti-fraude-tool.

We krijgen nog steeds verrassend weinig vragen op onze online fora, dus ik houd nog steeds m’n hart vast voor morgen…