Na het gezaag op m’n medemensch gisteren, nu terug focus ‘on the good stuff’, inclusief terug structuur in de blog (en dan kan ik het gezaag binnen de sectie “Corona, België & de wereld” houden wat je dan op eigen houtje kunt overslaan of niet)

Familie & fun

Een typische zondag gevuld met grote kuis, weekschema’s opstellen en een uitgestelde virtuele HeroQuest sessie met Noor en Dries. Tijdens het opstellen van de schoolschema’s (we hadden die van hun juffen afgedrukt erbij genomen) konden ze niet wachten om terug ‘scholeke te spelen’. Benieuwd hoe lang het duurt voor ze terug licht zeurend aan hun werk zullen beginnen ’s morgens. Wat het ook zij, momenteel is de goesting er, en dat is het belangrijkste.

Werk & technologie

Kijk nou eens, hier staat een bekende tussen. Volgende week presenteer ik samen met 2 collega’s hoe wij onze remote klassen organiseren tijdens een 3-daagse webinar. Mijn stuk zal gaan over enkele nuttige tools die ik heb leren gebruiken in deze periode (en hier uitvoerig beschrijf: deel 1, 2, 3 en 4)) . Het zal een “practice what you preach” presentatie worden waar ik de komende dagen nog wat aan ga sleutelen zodat alles vlot loopt. Geïnteresseerden kunnen het webinar gratis volgen via de link aan de start van deze paragraaf.

Sara is ondertussen klaar om een zekere Weyts een derde gepeperde mail te sturen. Ze heeft al 2x een e-mail gestuurd met haar aanbevelingen, die uiteraard mooi genegeerd worden, maar z’n laatste voorstel – “het schooljaar doortrekken”- schoot wel heel erg in het verkeerde keelgat. Ze heeft dan ook de voorbije 5 weken niets gedaan en enkel genoten van de zon en een luilekkerleven… as if. Ik heb haar en haar collega’s nog nooit zo intens vele vrije moment weten gebruiken om enerzijds de huidige lessen klaar te stomen én tegelijkertijd ook de nakende curriculumwijzigingen van volgend academiejaar weten voorbereiden. Want ja, ook dat moet gebeuren. Als iemand ooit van plan is minister Weyts als een soort paascadeau voor onze deur af te zetten, don’t 😉

Ook de toestellen vonden dat het weekend was. Platte bakfietsband, de grafische kaart die kuren heeft, de generale zekering die om onverklaarbare redenen sprong… Kortom, perfect dagje om die dingetjes te fixen; wat gelukkig gelukt is, vooral zonder grafische kaart zitten had redelijk lastig geweest de komende dagen als ik les moest geven, de platte bakfietsband boeit niet momenteel 😅

Corona, België & de wereld

Sara heeft zich toch terug ingeschreven om ook de komende weken in het rvt in Borsbeek te gaan helpen. 2 halve dagen per week. Ze aarzelde of ze ‘mij dat mocht aandoen’ maar we vonden de keuze geen keuze: “Het is niet de eerste keer dat ik een half dagje met de kids alleen thuis ben he”. Soms vergeet een mens dat niet alles nieuw is dezer dagen.

Reflectie/Personal

Iedere reden is goed om een bbq’tje te doen (alhoewel ik hoop dat het zo meteen wat opklaart) , maar vandaag is toch een extra goede reden: morgen begint de laatste spurt naar het einde van het schooljaar. Het zal een stevige, speciale jog worden waarbij het vooral ook erg spannend zal worden hoe de examens zullen georganiseerd worden.

Uiteraard eindigen we straks de dag met de Mol, ik gok dat Alina er uit gaat en dat Jolien de deugniet blijkt te zijn volgende week.

Sommige mensen vinden het jammer dat de structuur uit de blog is. Waarvoor excuses. De voorbije 2 weken was het pa(a)svakantie en was er dus sowieso een pak minder structuur, of beter: de hoofdonderdelen in ons leven konden worden samengevat als “spelen, een beetje werken, relaxen, spelen, en (te) veel paaseieren eten”. We zullen zien wat er de komende weken gebeurt in ‘het leven’ en of het nuttig is terug structuur in deze schrijfsels te introduceren.

Een 3-tal weken geleden zei ik dit: “Ik vraag me ook af en hoeverre de experts , nu helden, later niet het deksel (onterecht) op de neus gaan krijgen. Alle oplossingen die zij voorstellen hebben als doel besmettingen tegen te gaan. [..]Ik hoop van ganser harte dat de gemiddelde Belg na dit alles niet de Van Ranst’en in de wereld naar de brandstapel willen sleuren want “kijk, er bijna niemand gestorven, dat was maar een storm in een glas water”. “ Vandaag zag ik volgende ‘comic’ die dit ook voorspelt:

Een goede analogie die ik gisteren hierover las: “De parachute heeft de snelheid van onze huidige afdaling vermindert, nu kunnen we hem uit doen zeker?!”

Dat we Belgen zijn werd vandaag ook weer bevestigd in de Delhaize. De hoeveelheid koppels die deden alsof ze elkaar niet kenden was groot (minstens 4 koppels gespot inclusief 1 koppel die met het schaamrood op de wangen de Delhaize kaart aan partner moest vragen die net de kassa ernaast was aan het afrekenen… De blik van die man 😂)

Je zag de ‘geheime koppels’ naar elkaar wijzen en gebaren ‘ik heb al 6 flessen water’ etc. Wat denken die nu, dat iemand de corona-politie gaat bellen en hen aangeven? Ge maakt het veel erger door zo heimelijk te doen, iedereen bekeek die koppels met een blik van enerzijds medelijden en anderzijds plaatsvervangende schaamte. Zeker wanneer dan 1 koppel iemand bekend ontmoette en ze met 3 gezellig met hun 3 winkelkarren de hele gang blokkeerde om te keuvelen. Dan stijgt mijn bloeddruk altijd even 😒. Extra jammer vooral voor dat Poolse koppeltje dat braaf naast elkaar in de rij stond te wachten en door de winkel dame er werd op gewezen dat maar 1 van hen binnenmocht. Ze vielen uit de lucht maar deden wel wat hen gevraagd werd:de man kon in de fletsregen blijven wachten.

Ja, iedereen speelt wel ergens lichtjes vals met deze regels, maar doe alsjeblieft niet alsof je je als een soort verzetsbewegingduo door de vijandelijke winkelrekken verplaatst… Dan vind ik je gewoon zielig, sorry. Draag die Belgische badge van ‘99% de wet volgen is ook al goed’ met eer aub 😅

En voor zij die geregeld kafferen op ‘het zijn die anderen’… Alle koppels die ik zag waren 50/60jarige ‘Vlaamsche menschen’. Just saying. Zaag uit 😏

Over enkele dagen springen we terug in de twilight zone-achtige wereld waarin thuisonderwijs de standaard is. De ideale moment om dus ook de blog wat te verfijnen (het vorige thema was er eentje “out of the box”) en alles wat duidelijker (hopelijk) te maken.

Ook ons lijven zullen mogelijks een nieuw kleedje nodig hebben na dit alles. De hoeveelheid paaschocola die de grootouders aan de voordeur hebben afgezet de voobije week is…aanzienlijk.

Als voorbereiding op de 20e april mocht ik alvast deze ochtend de overige schoolboeken van de kids in hun school gaan ophalen. De kinderen kijken er naar uit, ze vinden vooral de ‘dagrooster’ die ze hebben gekregen de moeite. Het wordt echt ‘scholeke spelen’ thuis. De juffen, schatten zijn het, hebben alle informatie in uiterst duidelijke mapjes en overzichtjes gegoten. Wij zijn er klaar voor!

Ik mag het niet luidop zeggen (want dan wordt Sara wat nukkig) maar ik ben er nog steeds niet van overtuigd of onze kinderen nog voor de grote vakantie de schoolpoort gaan mogen betreden. Laten we hopen van wel, maar mentaal ben ik er toch op voorbereid. Om de postpaasvakantie in te luiden begint ook de hooikoorts alvast op te steken. Dit haat hypochonder junior, want hij weet dat ik de hooikoortsymptomen herken om wat ze zijn. Hij kan me dus niet wijsmaken dat het covid symptomen zijn. Ha!

Bompa is vertrokken op de manier die hij zelf ook had gewild. Met een traan, maar vooral ook met een lach, stralende zon en veel leuke herinneringen.

Vanaf nu zullen we altijd even aan bompa denken als we de schelde passeren. Mooi toch.

Het was ook fijn hoe passanten op de dijk even stopten met wandelen en sereen bleven kijken terwijl de urne vertrok. Op de een of andere manier gaf dat het gevoel dat we allemaal even bij bompa waren.

Een gewone, ordinaire paasvakantiedag, gevuld met lezen, bordspelen en wandelen.

Het is nu vooral afwachten wat de veiligheidsraad zal beslissen. Wat het ook is, mentaal zijn we hier klaar voor een verderzetting van de huidige regels.

Morgen zal een ander soort dag worden: dan vindt het afscheid van grote bompa plaats.

Wat wil het zeggen als uw dromen nu ook al social distancing beginnen toe te passen? Gisteren droomde ik dat we in een kasteel woonden waar de clown van Stephen Kings It ronddwaalde. Terwijl we hem probeerden weg te jagen verschenen er echter meer en meer toeristen die die clown wilden zien. Als gekken stormden we naar het kasteelplein om die hordes toeristen uit elkaar te trekken in de hoop ze ietwat corona veilig te houden. Kortom, in mijn nachtmerries zijn de klassieke horrors (een lelijke clown met ballonnen) plotseling minder erg dan dat stomme virus. Merci onderbewustzijn om dat te bevestigen… Zucht.

Tip van de dag: mensen die ‘lokaal’ willen shoppen online en in deze mooie stad wonen, ga zeker eens naar eshopantwerpen.be kijken. Je vindt daar per categorie welke lokale handelaars (tijdelijk) online beschikbaar zijn.

Omdat het duidelijker en duidelijker wordt dat de scholen gaan toeblijven en we dus de kids les gaan moeten geven ben ik vandaag al begonnen aan de opnames voor m’n eigen lessen. De eerste lesweek na de vakantie is alvast ingeblikt. Nu nog de wekelijkse Kahoot en corona-themed opdrachten verzinnen en de ‘virtuele ratrace’ kan al met 1 week uitgesteld worden 😅

Wat er ook nog zal gebeuren de komende maanden, 1 ding is zeker: ik kijk erg uit naar de nieuwe Dune verfilming. De eerste beelden zijn verschenen (zie hier) en ik ben excited als een klein kind 😁 Het belangrijkste SF-boek van de vorige eeuw, verfilmt door 1 van de beste regisseurs van zijn generatie (Villeneuve, die ook het magistrale Arrival en de Blade Runner remake op zijn conto heeft staa ), dit is een recept dat niet kan én mag mislukken! Ik stap alvast op de hypetrein.

2 dagen ander weer. 10 graden frisser. Dat wil zeggen, wat meer indoor activiteiten dus: na vele jaren wachten hebben de kinderen hun eerste Kolonisten Van Catan potje gespeeld. Sten won nog vlot op de koop toe.

Nadien doken we de stad met de steps in en deden we de eerste 6 stripmuren (zie hier als je dit zelf eens wil doen). Het blijft bevreemdend om in een lega stad rond te lopen. De buurt rond de UA, de studentenbuurt, was nog meer doodser, dan in putteke zomer.

Bij het zien van het weerbericht op ATV vroeg ik me af wat het nut nog is om specifiek te vermelden hoe het weer aan de zee is. Iedere ATV kijker zit in de provincie Antwerpen in zijn kot en wil vooral niet weten hoe mooi het vertoeven is aan het strand. Dus ATV: ge moet het weer aan de zee niet meer vermelden, waarvoor dank!

En ja, mijn 2 mol kandidaten blijven het goed doen. Ik heb nu 50% kans om de juiste mol te hebben. Als ik echt moet kiezen dan zeg ik Christiaan.

Vele vakanties vroegen Sara en ik ons af of we soms alleen in het Groen Kwartier wonen. We eten vaak in de achtertuin en horen enkel onszelf, de vogels en af en toe de tram in de verte.

Deze weken is dat wel anders. Als je je ogen toe doet waan je je op een Franse camping in putteke zomer. Overal spelende en soms krijsende kinderen, buren die door de haag met elkaar praten, de geur van bbq’s, het gespetter van water, enzovoort. Het enige dat ontbreekt is een overenthousiaste Nederlandse buur 😏 Ik vind het in ieder geval fijn zo. We houden ons hier allemaal relatief flink aan de regels en toch heb je het gevoel niet alleen ‘in je kot’ te zijn. Van mij mag Camping Corona nog wel enkele weken blijven duren.

Leuke fait divers: supertof nieuws van deze dame die toevallig de mama van een heel goeie vriendin is. Doe zo voort Lieve!

Zoek je nog een activiteit die tegelijkertijd goed is

A) om je kind een uur bezig te houden

B) om je dagelijks aantal stappen te halen (10k in mijn geval)

Geef dan je stappenteller aan je kind en geef hem of haar de opdracht dat ze rond de woonkamer moeten blijven stappen tot je je target hebt gehaald. Sten zit aan 4000, hij heeft nog even te gaan. 😏

Vandaag een redelijk standaard zondag, inclusief virtuele Heroquest met Noor en Dries en het wekelijks computeruurtje. Ook een leuke quiz die Tess voor de kids in elkaar had gestoken.

Ondertussen werkte Sara in het rvt te Borsbeek waar het toch wel een beetje kommer en kwel is. Het brengt ‘het nieuws op tv’ in ieder geval een pak dichter… A propos, ik heb het nieuws de laatste 2 weken amper nog gezien. De ene keer dat ik keek was ik vooral onder de indruk van Bart Schols z’n haar, dat nam bijna de helft van het scherm in 😏

De vrije momentjes gebruikte ik vandaag om m’n herinneringen aan grote bompa neer te schrijven. Het was fijn om horen dat m’n eerste deel dat ik gisterenavond schreef bonneke heeft kunnen doen lachen. Toen ze bompa paar jaar geleden vroegen wat er op z’n grafzerk zou moeten staan antwoordde hij: “hij leerde z’n volk lachen”. En dat vat hem erg goed samen. Aan ons de opdracht dan ook om die eer vol te houden en hem met de lach te herinneren!