Op het einde van de dag kreeg Sara gisteren te horen dat haar hulp kan gebruikt worden op de rvt. Vandaag was ik dus koning van het huis. Sara was rond 7uur al het huis uit en wij sliepen nog minstens één uurtje langer.

De fietstocht bracht ons deze keer naar de ramen van bonneke en grote bompa. Even wuiven, even praten via de telefoon en dan terug huiswaarts. Vreemd om astridplein en de keyserlei zo leeg te zien. Nu valt pas op hoeveel borden met ‘hier geen fietsen plaatsen’ hier staan.

Ik weet nu nog zekerder dat ik een ‘huissloor’ ben. Net als Juno geniet ik van deze dagen extra hard. De traagheid, het ontspannen, het doen waar je zin in hebt (binnen de corona krijtlijnen-maar zo blijkt- wat goed meevalt gegeven de zaken die ik graag doe). Ik lees veel, ik luister muziek en podcasts (ook m’n audible account terug geactiveerd), speel spelletjes met de kids, kijk series met Sara, verzin verhalen, praatjes met de buren en passanten, etc. Ik had hier nood aan. Da’s duidelijk. Herbronnen met dank aan Corona. Klinkt cynisch, maar dat is wat nu door me heengaan en dan schrijf ik dat neer 😏