Die mondmaskers toch… We hadden er al enkele van bonneke gekregen, alsook een handvol wegwerpdingen (die dan weken in m’n jaszak zaten en een nieuw leven kregen telkens ik “het echte mondmasker” was vergeten mee te nemen). Vandaag zijn er enkele extra aangekomen die Sara had besteld: met handige elastiek (en dus hopelijk geen gesukkel meer als op dag 55). Want als we moeten wachten op die van de overheid…

Fun & Familie

Sten zeurde al weken om nog eens “dat spel met die wormpjes” te mogen spelen (dat was geleden van dag 32). Vandaag leerde hij 2 vriendjes hoe dat spel werkte! Er werd goed gelachen gevloekt 🙂

Werk & Technologie

Nog een 20-tal examens te verbeteren en we kunnen aan de inhaalexamens beginnen.

Elke paar dagen neem ik nu één of meerdere kennisclipjes op omtrent “online lesgeven”. Nu maar hopen dat er iemand iets aan heeft (dit komt ook telkens terug in deze blog: het “spreken tegen een muur” gevoel. Kennisclips opnemen is hetzelfde: je spreekt een goed voorbereid filmpje helemaal in, zonder te weten of de kijker mee zal zijn. Voor hetzelfde geld haakt deze al na minuut 1 af omdat ik ergens een foute veronderstelling maak en dacht dat ze bijvoorbeeld tool x al beheersten)

Reflectie

Gisteren vroeg een van de kids of de lockdown nog bezig was: ik zei direct “ja” waarop zij én Sara me vreemd aankeken. “Wij mogen toch overal terug komen en doen.”

Daar moest ik even over nadenken. Truth be told, ik heb opgegeven te onthouden wat wel/niet mag. Maar ik besefte vooral dat de lockdown een erg “persoonlijke ervaring” is geworden. Voor sommige mensen was de lockdown amper voelbaar als lockdown (denk aan de helden van de zorgsector), voor andere was deze na enkele weken voorbij (denk aan de bouwsector), maar voor andere gaat die nog steeds door. Ik ben sinds maart in geen enkel ander ‘gebouw’ geweest buiten in de AH en Delhaize. Gisteren was ik voor het eerst (of tweede keer?) binnen bij onze bubbelvrienden en sinds maandag mag ik terug de crossfit in. Ik ben echter nog nooit naar m’n werk, andere vrienden of familie gemogen.

Sara bijvoorbeeld komt terug al enkele weken terug onder de mensen: ze ziet collega’s en leerlingen in the flesh. Ik zie enkel dezelfde groep mensen (vooral speelkameraadjes van de kids) op dagelijkse basis. Het al lang geplande weekend begin juli met enkele vrienden is dan ook iets waar ik er naar uit kijk. Ook het feit dat ik terug “onder de mensen” kom op de crossfit ervaar ik als een belangrijke extra.

Kortom, voor de één lijkt de lockdown erg voorbij, voor de ander is deze toch nog bezig.