Ook vandaag zetten we de “social ties aanhouden” op een virtuele manier verder.
Eerst deden we onze maandelijkse familiebrunch met de clan Zwijndrecht. Iedereen at thuis maar we zagen mekaar via jitsi.
In de late namiddag spraken we met enkele buren af om rond 17u allemaal te gaan bbq’n. Een soort parallel bbq’ing waarbij de hagen voor een natuurlijke barrière zorgen.
Komende dagen gaan we maximaal genieten van het goeie weer. De laptop en smartphone zullen niet veel op staan, dus ik beloof geen ellenlange blog posts 😎.
Corona lockdown, 3 kinderen, 1 vrouw en thuiswerken 
Een gedicht van Annie M.G. Schmidt, nu je even minder online zult zijn.
DOOSJE
Ik ben zo bang dat je strakjes verdwijnt,
vervaagt in mist en dan nooit meer verschijnt,
oplost in zonlicht of smelt in de regen,
ja, dat komt voor en wat doe je ertegen?
Wegvliegt door ’t raam als een heel domme vlinder,
hoge beloning voor Eerlijke Vinder.
Ik zou je het liefste in een doosje willen doen
en je bewaren, heel goed bewaren.
Dan zou ik je verzekeren voor anderhalf miljoen
en telkens zou ik eventjes het doosje opendoen
en dan strijk ik je zo zachtjes langs je haren.
Dan lig je in de watten en niemand kan erbij,
geen dief die je kan stelen, je bent helemaal van mij.
Ik zou je het liefste in een doosje willen doen
en dan telkens even kijken,
heel voorzichtig even kijken,
en dan telkens even kijken
en een zoen.
Je mag er eventjes uit, elke dag.
Zeker dat mag. Ja, een uurtje, dat mag.
Laten we zeggen: naar ’t Vondelpark, even,
alleen om de eendjes wat eten te geven.
Maar ‘k hou je vast, ook tegen je zin
en na een uur ga je ’t doosje weer in.
LikeLike