Zou het leven tig decennia geleden ook zo zijn geweest? Alles wat trager en minder gepland?

Opstaan en de eerste echte ‘lockdown’ dag vangt aan. Ik zet lockdown tussen quotes want het is niet dat het land stopt met werken… Het is eerder stapvoets verkeer geworden.

Na ontbijt, ik was nog bezig zelfs, vroegen kids of het wekelijks computeruurtje van start mocht gaan. Het antwoord, dat een levenswijze gaat worden komende weken, begrepen ze gelukkig:”rustig rustig, het is niet dat we iets anders te doen hebben he. Alles traag vanaf.” Het zegt ook wel iets over de ratrace waar we in leefden tot gisteren.

Na de trage voormiddag met de kids gaan basketten op Dageraadplaats. We waren er niet alleen, maar het was er pak rustiger dan anders. Geen cafe’s en enkel een klein gezelschap dat cava’tje dronk, vermoedelijk vanwege een gepland verjaardagsfeestje. Toen de klokken luiden kwam een grote groep mensen uit de kerk, in het zwart. Begraven in intieme kring was hier duidelijk niet aan de orde. Er werd duchtig gekust en handjes geschud. Ook hier opvallend hoe sommige mensen bijna stoer/moedig lijken te kussen en anderen net niet. Ik hoor voorlopig bij dat tweede deel: we moeten het nu ook niet zoeken.

Ondertussen bereiken ons ook meer en meer de verwachte nieuwtjes van kennissen die mogelijk besmet zijn. Mentaal worden die mensen en entourage direct al in de ‘komende dagen zeker niet mee afspreken’ kolom geplaatst.

Namiddag met Saskia en Hendrik gezelschapsspellekes gespeeld terwijl de kids mekaar entertainden. Het meest gegeven antwoord vandaag was:”onthoud dat idee, da’s een leuke! Maar doe nu maar verder met je huidige spel.” We lijken echt in een soort ‘aan de start van de zomervakantie’ vibe te zitten. Het weer, een heerlijke lentezon, versterkt dit gevoel alleen maar.

Het is nu vooral afwachten hoe de werkweek er zal uitzien. Ik heb tal van ideeën over m’n lesaanpak maar ik vermoed dat zeker de eerste week het allemaal ook aan stapvoetse snelheid zal gaan. Ik vrees dat sommige studenten wat gaan verdwijnen en dat vooral de uitblinkers aanwezig zullen zijn. Hopelijk ben ik verkeerd.

Voorlopig maken we nog geen concrete plannen, met niemand. Alles proberen we dag per dag nu te doen. De maatschappij moet z’n nieuwe draai wat vinden en dus wachten wij liever ook nog even af. Zou het leven tig decennia geleden ook zo zijn geweest? Alles wat trager en minder gepland?