Dag 95 – Snot en jarig

Van het werk een VR-toestel geleend om eens mee te experimenteren. Al was het om naar een coronavrije wereld te ontsnappen šŸ˜‰

Familie & Fun

Zonet de kids-id’s op gemeentehuis gaan halen. Alles is in orde voor de reis nu… Enkel Oostenrijk moet nog meewerken šŸ¤”

Reflectie

Het is niet evident, de keuze die we gisteren namen om (vooral Juno) de kids thuis te houden. In de media wordt nochtans heel duidelijk gezegd dat bij de minste symptomen je best je kind enkele dagen niet naar school stuurt. Sten ging vandaag al terug, Juno kier, daarvoor had ze teveel zakdoeken nodig aan de ontbijttafel. Ze voelt zich top, maar dat snot blijft komen…

Het is geen eenvoudige keuze: hoor iemand hoesten en je denkt direct “ja, die heeft prijs”, maar we zijn ook allemaal hyperalert geworden op hoesten en niesten in onze omgeving. Het is hetzelfde als een bril gaan passen: plots zie je overal op straat mensen met toffe brillen en vraag je je af “hebben er plots veel meer mensen een bril op dan anders?”. Mensen durven soms nog amper te hoesten in het openbaar domein. Je wilt het ook niet op je geweten hebben natuurlijk om achteraf te ontdekken dat je covid had en als een soort superverspreider dagenlang ‘de publieke ruimte’ hebt besmet.

Maar, waar leg je de grens? Wanneer ben je ziek genoeg om thuis te blijven? Verkoudheden, de griep, hooikoorts zijn niet als mirakels uit de wereld verdwenen en zwermen nog steeds gretig rond, deze keer in de schaduw van covid, en maken nog steeds meer mensen ziek dan die ene ziekte waar helaas nog geen vaccin voor is.

Je moest maar eens covid hebben… Had iedereen maar een testkit in huis, het zou het allemaal wel een pak draaglijker maken want dit alles zorgt bij ons thuis voor wat wrijving: als het aan mij en hypochonder junior had gelegen hadden wij ons de voorbije maanden in een bunker,a la trump, opgesloten om zo onszelf Ć©n onze naasten (van ons) te beschermen. Sara daarentegen zit dan weer meer in het “Nederlands groepsimmuniteit” kamp. We vinden telkens een middenweg, zoals ook gisteren maar fijne discussies zijn het niet. Het is bijna een soort “ik stop voor rood” vs “ik rij door bij groen” discussue waarbij ieder vanuit een ander (duur woord incoming) referentiekader beslissingen neemt.

We hebben door deze beslissing ook uiteraard het geplande verjaardagsfeestje van Juno uitgesteld tot ten vroegste vrijdag. Ze zal dus morgen niet met haar vriendinnen , maar enkel met ons haar elfde verjaardag vieren šŸ˜‰ Ze nam het goed op, haar eerste reactie: jeuj, dan zijn het meer dagen feest!

Dan maar een virtuele, virtuele verjaardag šŸ™‚

Plaats een reactie