Sinds de start van de lockdown gaan we om de zoveel dagen Pokémons jagen met de kids. Vandaag deden ze dat met bobonne op 1,5m afstand (uiteraard). Veel merken ze daar niet van want ze turen 90% van de tijd naar hun schermpje. Voor mij en Sara is dat Pokémon jagen ook even “mini detox”: onze beide smartphones zijn een uurtje in gebruik en berichtjes die onze aandacht proberen te roepen met hun piepjes worden genegeerd. Ales om een extra Mewtwo te vangen he!

Familie & Fun

Voor moraal moesten Sten en Mira “de leukste dingen thuis tijdens corona” samenvatten. Het resultaat was 50% voorspelbaar, 50% onvoorspelbaar:

Mira maakte een quasi identieke versie:

Door het vooruitzicht dat Sten vrijdag terug naar school gaat gaan, en de meiden een bubbeltje krijgen met een klasgenootje, is de “moraal” bij de kinderen gevoelig gestegen.

Hoe zit het eigenlijk met Habitica dat we op dag 2 van de lockdown introduceerden? Die wordt nog héél sporadisch ingevuld maar eerder om een reden te hebben om op een schermpje te starten dan voor de punten. De taakjes die ze volgens Habitica dagelijks moeten doen zijn ondertussen al erg ingebakken en zijn al minstens een week of 3 “part of the routine” (groenafval wegbrengen, wasmachine uitladen, stofzuigen, etc.) De app heeft z’n nut dus bewezen maar qua houdbaarheid is deze dus beperkt. Mogelijks gaan we die in -even dromen- postlockdowntijden terug kunnen gebruiken.

Ondertussen stijgt ook de moraal bij Sara zienderogend nu dat er steeds meer positief nieuws verschijnt in verband met het toerisme binnen Europa. We zijn nog steeds hoopvol om naar Oostenrijk te gaan met de trein door Duitsland.

Werk & Technologie

Veel tijd besteed aan de quiz van volgende week. De eerste tests zijn veelbelovend en ik had een goeie basis om van te beginnen dus dat helpt. Ik heb gevoel de hele dag achter bureau gezeten te hebben, wat ook zo is. M’n stappenteller stond op een miezerige 600 stappen een uurtje geleden. Gelukkig heb ik dat getal x10 gedaan door m’n 2 vaste toertjes rond het Groen Kwartier te gaan doen.

Reflectie

Mijn lichaam doet raar, in a good way. Ik ga nu al bijna 2 weken steevast een pak na middernacht slapen (soms pas na 3uur) maar sta altijd fris als een hoentje op ’s morgens tussen 8 en 9. Voorts sta ik op een lichaamsgewicht (en vetmassa) die ik niet meer heb gehad sinds …tja sinds wanneer eigenlijk? Ik ben beginnen wegen sinds 2014 en ik heb nooit minder gewogen dan nu. Ik merk wel wat spierverlies (en dat weegt helaas meer dan vet) maar al bij al is het duidelijk dat ik toch gezonder leef. Of beter, dat ik véél ongezonder leefde voor de lockdown . Ik greep toen veel sneller naar snelle suikers, iets wat nu ook gewoon amper kan zonder dat er minstens 1 kind vraagt “papa, wat ben je aan het eten?” En om nu iedere keer in de berging te gaan staan om een reep chocolade snel op te smikkelen… 🙂